| اعتقاد متداول درعصرنزول قرآن کریم این بود که “ستاره ی شعرا” که پرنورترین ستاره درآسمان شب بوده وحدود 20 برابر…. |
اعتقاد متداول درعصرنزول قرآن کریم این بود که “ستاره ی شعرا” که پرنورترین ستاره درآسمان شب بوده وحدود 20 برابر خورشید درخشندگی دارد ، خدایی است که قدرت نفع رساندن وضررزدن دارد ؛ ولی وقتی قرآن کریم نازل شد این عقیده ی باطل را به صراحت نفی کرد وتأکید نمود که شعرافقط ستاره ای است که خداوند متعال آن را خلق کرده واوست که آفریننده ی آن می باشد .
خداوند بلندمرتبه دراین باره درآیه 49 سوره مبارکه نجم می فرماید :
(وانه هو رب الشعری) ” وبه درستیکه هم او(الله) پروردگارستاره ی شعراست.”
این درحالی است که ما می بینیم بسیاری ازاقوام وامت های گذشته اعتقادداشتند که خورشید و ماه وستارگان ازخدایان هستند وبه همین دلیل آنها راعبادت وپرستش می کردند .
حال سؤال این است : آیا این آیه ی کریمه برعظمت اسلام گواهی نمی دهد؟! همان دین مبارکی که ما را ازپرستش این مخلوقاتی که نفع وضرری برای ماندارند رهایی بخشید .
———————
به قلم: عبد الدائم الكحيل
